కవితలు

జాత్యహంకారముతో తెల్లవాళ్ళు నల్లవార్ని అలుసుగా నలుసులవలే నలిపేస్తూ నరబలి కొనసాగిస్తూ వారి దేశాన వారినే బానిసలుగా మార్చేసి పాలకులై పాలిస్తుంటే తన జాతివారి కంటతడి ఆ యువకుడి గుండె తట్టి నడిపింది నాయకునిగచేసి నిప్పై,నెగడై […]

వేసవి వేధించే వేళ వెన్నెల వెదజల్లే బేల నా తలపు నీవైతే నీ వలపు నాదైతే వలపులో ఏది ఇక తీరిక తలపులో లేదు నాకే కోరిక ……………. వేసవి నీవు నేను చెరి

ఆంధ్ర దేశమవతరించె ఆస్ట్రేలియా ఖండమున దేశమంటే మనుషులను సూక్తి నన్వయించి. పుట్టింటి మమకారమొక వంక మొగ్గుచూప సుఖ జీవన శైలి వీడలేని దైన్యము నెలకొని, రెంటి నడుమ కొట్టు మిట్టాడు జీవితములనగ. పౌరసత్వము గొనిన

అందంగా ఉన్నావంటే చాలు అమ్మాయి పడిపోతుంది అవసరం లేకున్నా సరే కురులు సర్దుకుంటుంది తెలివైన వాడివి అనగానే అబ్బాయి పడిపోతాడు ఆడవారి మాటలకు అర్థాలే వేరని తెలుసుకోడు ఆమె పెదవులపై వాలి గాలి పాటయ్యింది

పుట్టుకతో ప్రతి మనిషి బాల్యాన బ్రహ్మ స్వరూపమైనా నడకను నేర్చింది మొదలు చదువు, సమాజ పరిపక్వతతో పొందే,సంపాదించే అర్హత పట్టాలన్నీ జీవితాన సంస్కారానికి గాక సిరిసంపదల కొరకే అని తలచి, స్వార్ధం వైపే నిలిచి

ఆకాశంలో మిల మిల తారలు మిణుక్కులాపి భువి వంక వీక్షించె నింగిలో నెలవంక మరింత వెలుగుతో తొంగి తొంగి నేల వంక దృష్టి సారించె భాద్రపద మేఘాలన్నీ వర్షించక దేనికో ఎదురు తెన్నులు జూసె

భాషించే భాషలో భావం మనసు మెదిలి వస్తుంటే అనుబంధం అర్థాన్ని ఆత్మతో స్పృశిస్తుంటే ఉల్లాసంతో ఉత్సాహం ఉవ్వెత్తున రేకెత్తిస్తే గాయపడి, బాధలో అమ్మా! అబ్బా! దేవుడా..! అని దైవం, తలిదండ్రుల గురుతుకుతెచ్చి ఆ మమకారాన

విఘ్నాలకు విరుగుడని విజయాలకు మార్గమని వినాయక చవితి పండగ జరుపుకుందామనుకున్నా! ఇంతలో … నాలో అంతర్మధనం . అడుగుదామనుకున్నా ఆ మూషిక రాజునిలా .. ఉండ్రాళ్ళు, గుండ్రాళ్ళు అట్లు, బొబ్బట్లు, గుగ్గిళ్ళు వడపప్పు, పాయసం

సాధుతత్వమును సూచించే కాషాయము ఎగరంగ శాంతి భద్రతల సురక్షితాలు తెలుపుతో తెలపంగ సస్యశ్యామల పచ్చదనాలను పింగళి వెంకడు అద్దంగ రెప రెప లాడుతూ ఎగిరింది నా అందాల తిరంగ భూమాతకు కస్తూరీ తిలకము వలె

పల్నాటి యుధ్ధం బొబ్బిలి యుధ్ధం వారసులం మనలో మనమే తన్నుకు చస్తాం తప్ప వేరెవరితో చేస్తాం యుధ్ధం వెలుతురును మింగి విర్రవీగేది నిశి విజ్ణానాన్ని మింగి వీదిన పడేది కసి ఎదుటివాడు చిక్కుల్లో పడితేనే