సాహిత్యం

దేవుడు నిరాకారుడు! నిర్గుణుడు! అయితే ఏం?! అమ్మ ఎదరే వుందిగా! కాశ్మీర్ హల్వా! బెంగాల్ రసగుల్లా! ఏదైతే ఏం?! అమ్మ ప్రేమ మధురం! డబ్బు దస్కం! వజ్రం వైడూర్యం! ఎన్నైతే ఏం?! అమ్మ ప్రేమ […]

అగ్రపూజ్యాయ గణపతి, ప్రముఖాయ గణపతి నీ సేవ క్షణములింక ఆరంభమోయ్ స్వదేశమా విదేశమా ఆలకింప పనిలేదోయ్ నీ పూజకు పృథివియంత ఒకేదేశమోయ్ ఆదిదేవాయ గణపతి, శశివర్ణాయ గణపతి నిన్నుకొలువ సమయమింక ప్రారంభమోయ్ పగటి సూర్య

పక్షపాతం లేని అక్షరం ఎప్పుడూ నీ పక్షమేనంటుంది మునివేళ్ళతో దిద్దించుకొని మురిసిపోవాలనుకుంటుంది మనసున్న కవులతో మదిని పులకరింప చేస్తుంది తానంటే ఇష్టమైన వారి వైపు క్రీగంట చూస్తుంది పదాల మధ్య ఒదిగొదిగి పొందికగా ఇముడుకుంటుంది

నిఖిల్ ముభావంగా, మౌనంగా ఉన్నాడు. ‘ఏం నాన్నా అలా ఉన్నావు?‘ తాతయ్య అడిగాడు. ‘ఏం లేదు తాతయ్య. బాగానే ఉన్నాను‘ అబద్ధమాడాడు. అబద్ధామాడినట్లు ఇద్దరికీ తెలుసు. నిశ్శబ్దంలో నిగ్గు తేల్చగల సత్తా తాతగారిది. పెద్ద

లక్షల సంవత్సరాల మానవ ప్రస్థానం లో ఎన్నెన్ని విలయాలు – ఎన్నెన్ని ప్రళయాలు ఎన్ని సంఘర్షణలు – ఎన్ని సంక్షోభాలు ఎన్నెన్ని యుద్ధాలు – ఎన్నెన్ని మరణాలు ఎన్నెన్ని వికృతులు – ఎన్ని విస్మయాలు

స్కానింగ్ లో ఆడనా మగనా తెలుసుకునే ఈ లోకంలో వంశాకురం కోసం జరిపే భూహత్యల నుండి తప్పించుకున్న నీవు దినదిన గండంలా బ్రతకక మారాలి మరో రుద్రమగా కావాలి నీవు అసురుల పాలిట ఆదిశక్తిగా

చైత్ర మాస ఆగమనంతో వసంతంలో ప్రకృతి అందాలతో చైత్ర రథంపై వచ్చే వసంతునికి ఆనందోత్సాహాలతో మనఃస్పూర్టిగా శార్వరి నామ సంవత్సరానికి స్వాగతం సుస్వాగతం పలుకుతూ ముంగిట ముత్యాల ముగ్గులు గుమ్మానికి మామిడాకుల తోరణాలు కూకూ

ప్రతీ రోజు ఎవరికి వారు ప్రొద్దున్నే లేచి పట్టెడు ఫలహారం తిని పొట్లాలు పట్టుకెళ్ళేవాళ్ళు పిట్టలు గూళ్ళకు చేరినట్లు ఇంటికి చేరి ఎవరికి వాళ్ళు పొట్ట నింపుకొని నిద్రపోయేవాళ్ళు రోజూ ఇంటి గూడునుండి ఎగిరిపోయే

అతడు నాకు బాల్యం నుండీ చిరపరిచితుడు విలక్షణమైన స్వర విన్యాసంతో ఆత్మీయమైన కళ్ళ వెన్నెలతో నన్ను చిన్నప్పుడే ఆకర్షించినవాడు అతనప్పుడు పాత డొక్కు సైకిలు నిండా వస్తుహరాలతో పాతనగర వీధులన్నీ కలియ తిరిగేవాడు అతని

‘ఓలమ్మా! టివీ లోన ఏటో అయిపోతంది’ లచ్చిగాడు అమ్మని పిలిచాడు. అమ్మ పెరట్లో పనిలో ఉండి వినిపించుకోలేదు. తాత గుమ్మంలో నిలబడి ఉన్నాడు. మనవడ్ని బడికి తీసుకెళ్ళడానికి సిద్ధంగా బయట ఊత కర్ర పట్టుకొని