సాహిత్యం

ప్రియమైన….. మనమిద్దరం చూపులతో కలవడం మొదలుపెట్టిన తొలి రోజుల్లో నన్ను నేనే చూస్తుండటాన్ని నేనే చూస్తే నేనేమీ నిన్ను చూడలేదే అనే చిరుకోపంతో లైట్ హౌస్ లా ముఖాన్ని తిప్పుకున్న నీ తీరు గుర్తుకొచ్చి […]

అప్పాలు, పప్పన్నం, కూరగాయల పులుసు పాయసం, ఫలహారం, పాల సరిపెల వరస సకినాలు, చలిమిడి, చక్ర పొంగలంట సంక్రాంతి వంటలై వెలిగెనూ తెలిగింట నిండుగా భోంచేసి దాన ధర్మాలిచ్చి రోజంత ఎడతెగని సందల్లంట రాజభోగాలోలుకు

మన హైందవ పుస్తకాలెన్నో జీవితానికి ఎంతో అవసరమైన మాటలు చెప్పాయి. వాటిలో ముఖ్యమైనవి – సత్యం, శివం, సుందరం. ఈ మాటలు మూడూ ఎందుకు అమూల్య రత్నాలయ్యాయి అంటే ఇవి భగవంతుడి వద్దకు తీసుకుపోయే

పార్ట్ టైం కోసం పరుగులు పెడుతున్న రోజులు. ఒక రెస్టారెంట్ లో దూరి జాబు కావాలి అని అడిగితే , బయో డేటా వుందా అని అడిగాడు. అంట్లు తోమే జాబుకి కూడా బయో

బోగి మంటలు లేవు, బోగి పళ్ళు కాన రావు సంక్రాంతి ముగ్గులు లేవు, గాలిపటాలు సరే సరి కొత్త బట్టలు లేవు, కోడి పందాలు లేవు పువ్వులు వున్నా వాటిలో పరిమళం లేదు లేనివి

జీవిత ప్రయాణం లో చీకటి ముసిరినప్పుడు వెలుగును చూపేది నీవే! మనోవ్యధలతో లోలోనే కుమిలే నా మనస్సుకు హాయి కలిగించేది నీవే! తీరం దూరమయ్యిందని నిరాశకు లోనైన నన్ను గమ్యం చేర్చేది నీవే! విషాదానికి

ప్రసవ వేదన నేర్పు, ప్రకృతి సిద్ధమౌ ఓర్పు! కడుపున ఆకలి నేర్పు, ఒడలు వంచు ఓర్పు! రోగ బాధలు నేర్పు, దేహాదుల యందు ఓర్పు! పేదరికము నేర్పు, చదువుల నేర్చు ఓర్పు! కష్టనష్టములు నేర్పు,

అమ్మ, నాన్న, అక్క, తమ్ముడు అందరు ఎయిర్ పోర్ట్ కొచ్చారు వేళకి ఇంత తిను అని అమ్మ అందరితో మంచిగా వుండు అని నాన్న ఏ అవసరం వచ్చిన కాల్ చేయరా అని అక్క

సాంప్రదాయ బద్ధం క్రమం తప్పక, నిష్టలు నిత్యం పాటించే సాంప్రదాయం! కష్టమని తలచక, కర్తవ్యాలను గాలికి వదలని సాంప్రదాయం! భూమిపై దేవతలను, త్రికరణ శుద్ధిగా గౌరవించే సాంప్రదాయం! నోముల పంటలను, చక్కని పౌరులుగా తీర్చిదిద్దే

నవ్వు… ఈ లోకం నీతోబాటే నవ్వుతుంది! ఏడువ్ … నువ్వొక్కడివే ఏడుస్తావ్! సరదాగా ఉండు .. నీకెందరో స్నేహితులు! చిరాకుతో ఉండు …. నీ కెవ్వరూ ఉండరు! నువ్వు ప్రయోజకుడివైతే సమాజం నిన్ను గౌరవిస్తుంది